Deel 10: Ik ben zó opgelicht!

Ik heb Rooimans aan de telefoon; vriendin en Han luisteren mee.

"Helaas mevrouw Schwedersky, de andere partij heeft meer geboden. Deze partij heeft wel een voorbehoud van financiering gemaakt. Wij kunnen om dat voorbehoud niet heen, nu het een veel hoger bod betreft".

Dit waren haar woorden. Ik protesteer tegen dit voorbehoud van financiering, immers, ik heb dat niet gemaakt en bied dus meer zekerheid. Rooimans wil uitstel om toestemming te vragen voor verkoop aan de ander, maar de Rechter-Commissaris is niet bereikbaar. Rooimans zegt steeds hoe naar ze het voor me vindt, en het lijkt of ze het nog meent ook.

Wij huilen, wij zijn helemaal kapot, het huis is weg, naar een vreemde. Dit is ons mentale dieptepunt, althans dat denken wij dan.
Dan vier dagen wachten, vier dagen heeft de andere partij om financiering rond te krijgen. Vier dagen kunnen wij niet slapen en eten, vier dagen zweven we nog tussen hoop en vrees.

Dag vier: de financiering is rond, het huis is nu echt weg. Het is voorbij.

Dag vijf: wij bellen met onze vrienden in Trebbichau, om het slechte nieuws te melden. En dan begint de ellende pas écht!

Wat horen wij nou? De Bie was daar, bij hen, een week voor de verkoop en gunning. Hij had een brief van Rooimans, waarin zij meldde dat De Bie de sleutel van Trebbichau moest hebben. Hij had opdracht foto's te maken. De Bie zij tegen onze vrienden "ik koop het huis niet hoor, ik ben hier om Sonja te helpen". Zij gaven de sleutel, De Bie maakte foto's.

De Bie was de andere partij, hij bood iets meer dan 1000 euro meer voor het huis dan ik.
Hij wist exact mijn bod, hij had mij al die tijd gebruikt om zelf goedkoop aan ons huis te komen.
Hij deed dit via een omweg, hij liet zijn vrouw/vriendin bieden en kopen. Rooimans was hier al die tijd van op de hoogte.

De Bie toverde nog een idiote taxatie van 23.000 uit zijn mouw, maakte foto's van het huis van plekken die heel slecht waren. De prachtige hausmeisterwohnung was daar niet bij.

Dag zes: ik bel direct Rooimans, om te melden dat ik ben opgelicht en dat de verkoop niet eerlijk is verlopen. De andere partij was op de hoogte van het bod dat ik zou doen, en heeft iets meer geboden.
Ik ben ook heel boos op Rooimans: immers, bij een klein verschil in biedingen, zou het huis tóch naar mij gaan. Is 1000 euro dan niet zo weinig dat dat hier gerechtvaardigd was?

Wij hebben onze toekomst, ons huis, onze dromen, moeten inleveren voor 1000 euro.

Ik begin een gevecht om het huis, maar vind nergens een mogelijkheid. Alle deuren blijven gesloten. Lees door!